Niçin hazmedemiyorlar?  

Milli takım yarı finalde. Birliktelik sonucu ulaşılan bu anlamlı gurur abidesiyle övünecek ve coşacak yerde yine tartışma ortamı, yine polemik.

Kişisel prim yapma merakından, kendi insanımızın ulaştığı başarıyı her defasında küçümsemek gibi garip bir yapıya sahibiz. Bize ait olan zaferlere nasıl ulaşıldığına bugüne kadar tarih sayfalarında okumuş; onlara bizzat şahitlik etme gibi bir şansa sahip olamamışız.Bulunduğumuz zaman diliminde ise bizzat tanık olduğumuz hayal ötesi gelişmelere karşı bir hazımsızlık gidiyor. Bunun değişik nedenleri var tabii. En önemlisi ise her defasında acaba ile başlayan işlerimizin sonunda elde edilen neticenin şaşkınlığı.

Bu ülke  için, kendi evladımız  büyük bir başarının altına imzasını atıyor ve bunu kabullenemiyoruz. Ne tuhaftır ki kendi insanımız eliyle sunulan futbol ziyafetinde gerekli payı almak varken, damak tadını bozmanın anlamsızlığı kadar bir mantıksızlık olabilir mi! Sonuç ne? Sevinç boğazlarında düğümleniyor.

Ne o! Geri zekalı, yetersiz, bavulunu topla gibi söylemlerle  karşı karşıya gelen kişi, yarı final zaferini yazan askerlerin başındaki kumandan. Dahası, Kupa maçları  başlamadan teknik ekip ve futbolcular için papatya falı açan ve sınıfı geçip-geçmeme yönünde onlara karne vermeye çalışan zihniyet, başarının altına isimlerini yazdıran kahramanları alkışlayacağına, şimdilerde bu başarılardan pay çıkarmaya çalışıyorlar. Ben bu tür kişilere kompleks sahibi demekten kendimi alamıyorum. Çünkü bunlar, şimdiye  kadar sanat-meslek adına, yorumlarıyla üretmeye çalıştıkları bir değeri yok etmeye çalıyorlar. Bunun iki nedeni olsa gerek Ya bu işi bilmiyorlar, ya da sanata ve sanatçıya saygısızlığın büyüğünü yapıyorlar.

Bir eser çıktı ortaya. Övünmek, değer vermek ve gurur duymak varken, garipsemekten öte eleştiri oklarıyla yok etmekte neyin nesi? Son on yılda yapılanların neticesinde tüm dünya bize şapka çıkartıp, gelinen noktanın temel taşını araştırmak için kolları sıvarken, bizler ne yapmaya çalışıyoruz! Ah bir bilebilsek ve sağlam kafayla ortaya çıkanları yorumlaya bilsek. Neticede  ne gam kalır ne keder.

 Sözün özü, yazımızın özeti; Büyük başarıyı tanık olmak gibi bir onura eriştik. Futbolcularımızın başarısını hep birlikte alkışlayıp, çıkarılacak dersle geleceğe daha emin bakmayı deneyelim...

Murat BAŞGÜL 

Geri  

Kendi kaleminden 

Murat BAŞGÜL   

1960 yılında Bayburt’ta doğdum. İlk, Orta ve Lise tahsilimi Bayburt’ta tamamladım. Yaşantıma sporun birçok branşını sığdırdım. Öğrencilik yıllarında basketbol oynadım. 5 branşta hakemlik yaptım. Geçmiş dönemlerde değişik gazetelerde fahri görevlerde bulundum.

Bilgi birikimimi ve tecrübemi bu sayfaya taşımaya karar verdiğimde, sizlerle birlikte olmanın mutluluk ve heyecanı,  bilgi birikiminin siz değerli okuyucularımızla paylaşmanın sorumluluk duygusuna kapıldım.

Yaşamım içinde bir çok branşta aktif ve fahri görev aldığım için, yazılarımın içeriğini  belirlerken gündemdeki yer eden haberlere  ağırlık vereceğinizi bilmenizi istiyorum.

Tek hedefim, spor adına gelişen tüm olaylarda sizlerin haberdar olmasını sağlamak. Kendi görüşlerimi de aktaracağım yazılarımda, yönlendiren ve karar veren merci konumunda değil  bilgilendiren durumunda olmaya gayret göstereceğim.

Sizlerle birlikte nice birlikteliklere....