Şimdi sevinme zamanı!

Kazanmanın ne anlama geldiğine yabancı kaldığımızdan, ne zaman sevinip-üzüleceğimizi bilmemek gibi duruma düştük. Buda gayet normal! Çünkü, doğru zamanda doğru iş yapmayı hep başkalarından bekledik. Böyle olunca da başarıyı kendimiz için garipsedik.

Bugün süreç farklı işliyor. Bu rolü üslenen isim A Milli Takım. Japonya karşısında alınan anlamlı galibiyet,  bugüne kadar göz ardı edilen gerçekleri gözler önüne serdi; İnanan insanın neler yapacağını ve kendi insanımıza güvenmek zorunda olmamız gerektiğini. Artık başkalarının başarılarını değil, kendi zaferlerimizi alkışlamayı öğrenmeliyiz. Zaferler kolay kazanılmıyor. Kafamızda kalıplaşmış düşüncelerden arınmalı, Japonya galibiyetini coşkuya dönüştürmeliyiz.

Yaş ortalaması 24 olan ve Dünya Kupasına katılan 32 takım arasında en genç ekibi karşısında galibiyete ulaşmak kolay olamadı. Kenar yönetimin oyuna müdahalesi ve oyuncularımızın görevlerini eksiksiz tamamlaması çeyrek finali getirdi.

Daha önceki yazılarımızda da kaleme almıştık. Milli takım, geride kalan her maçta oyuna daha iyi adapta oluyor, yetenekleri sergileme fırsatı bulma şansına sahip oluyordu. Kontrollü başlanan maç, her dakika arzuladığımız görüntüye bürünüyordu. Fatih, Alpay, Bülent ve Hakan Ünsal’dan oluşan geri dörtlümüz alan savunmasını eksiksiz yerine getirmesi, rakibin derinlemesine ve duvar pası yapmalarını engelledi. Onların, oyunu kanatlara yayıp ceza yayına yapılan uzun toplarla etkili olama düşüncesi, hava hakimiyeti iyi olan savunmamız yerinde müdahalelerinde eriyip gitti. Ataklarımızın başlatma görevini Tugay üslenmişti. İyi bir zamanlamayla, olumlu kullandığı toplar, ataklarımızın zamanında yön bulmasına neden oldu. Ümit ve Ergün, kanat organizasyonu eksiksiz yerine getirirken, özellikle Ergün’ün yaptığı pres, rakip oyuncularının rahat top yapma becerisini ortadan kaldırdı. Maçın ilerleyen bölümünde ağırlığını hissettirmeye çalışan Hasan ve sahada basmadık yer bırakmayan Hakan Şükür, ayakta alkışlanan isimler oldu.

Japonlara gelince. Geçmişte kendimize verdiğimiz ‘gücümüz bu kadar’ şeklindeki avuntu gibi Kupaya veda ettiler. Tur için ellerinden geleni yaptılar. Çok koştular, pres yaptılar fakat tecrübe tüm bu becerileri gölgede bıraktı. Ay-yıldızlı ekibimizin topa daha çok sahip olması ve kullanmadaki becerisi, Japonların top kullanmada ki beceriksizliğiyle birleşince maç ve tur Millilerimizin oldu. Ev sahibi olarak onlar,  bugünden sonra maçlarda yoklar, fakat oyuncusundan-taraftarına kadar 90 dakika boyunca centilmenlikten ödün vermemeleri sanılım uzun süre unutulmayacak.

Evet . Anlamlı bir galibiyetin altına imzamızı attık ve çeyrek finale uzandık. Bu karşılaşma bir çok anlamlı mesajın verilmesine vesile kıldı. Artık, neler yaptığımız kadar kendimize güvendiğimiz takdirde neler yapabileceğimize de bizzat şahitlik yaptık. İçinde bulunduğumuz süreç içerisinde dahi olsa bırakalım art düşünceleri bir kenara bir kez daha tekrarlayalım; şimdi sevinme, bugünleri bizlere yaşatan oyucularımızla, bu sevinci paylaşma zamanı...

Murat BAŞGÜL 

Geri  

Kendi kaleminden 

Murat BAŞGÜL 

1960 yılında Bayburt’ta doğdum. İlk, Orta ve Lise tahsilimi Bayburt’ta tamamladım. Yaşantıma sporun birçok branşını sığdırdım. Öğrencilik yıllarında basketbol oynadım. 5 branşta hakemlik yaptım. Geçmiş dönemlerde değişik gazetelerde fahri görevlerde bulundum.

Bilgi birikimimi ve tecrübemi bu sayfaya taşımaya karar verdiğimde, sizlerle birlikte olmanın mutluluk ve heyecanı,  bilgi birikiminin siz değerli okuyucularımızla paylaşmanın sorumluluk duygusuna kapıldım.

Yaşamım içinde bir çok branşta aktif ve fahri görev aldığım için, yazılarımın içeriğini  belirlerken gündemdeki yer eden haberlere  ağırlık vereceğinizi bilmenizi istiyorum.

Tek hedefim, spor adına gelişen tüm olaylarda sizlerin haberdar olmasını sağlamak. Kendi görüşlerimi de aktaracağım yazılarımda, yönlendiren ve karar veren merci konumunda değil  bilgilendiren durumunda olmaya gayret göstereceğim.

Sizlerle birlikte nice birlikteliklere....